مقایسه سطح il۲، il۶ و tnf در دهنده های مرگ مغزی و افراد دهنده کلیه زنده به همراه بررسی ارتباط آن با عملکرد حاد کلیه پیوندی در بیماران گیرنده پیوند در بیمارستان نمازی شیراز در سال های ۸۹-۱۳۸۸

مقدمه: مرگ مغزی منجر به افزایش فعالیت سیتوکین ها می شود که می تواند موجب اختلال در عملکرد کلیه پیوندی شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی سطح سیتوکین ها در افراد دهنده کلیه زنده و مرگ مغزی و ارتباط آن با عملکرد حاد کلیه پیوندی در گیرندگان پیوند انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد- شاهدی روی 104 بیمار دریافت کننده کلیه از دهندگان مرگ مغزی و زنده انجام شد. سطح سیتوکین های سرم (interleukine 2) il2، (interleukine 6) il6 و (tumor necrotizing factor α) tnf دهندگان، قبل از پیوند و کراتینین سرم و برون ده ادراری در گیرندگان، بعد از عمل اندازه گیری شد. یافته ها: 63 مورد (6/60 درصد) کلیه ها از بیماران مرگ مغزی (گروه 1) و بقیه از فرد زنده (گروه 2) دریافت شده بود. روند تغییرات کراتینین و برون ده ادراری بین دو گروه در طی زمان مشابه بود و اختلاف معناداری نداشتند. سطح il2، il6 و tnf قبل از پیوند در دهندگان مرگ مغزی بالاتر بود و بین سطح آن ها در دهندگان مرگ مغزی و زنده تفاوت معناداری داشت. سطح il6 قبل از پیوند در دهندگان افرادی که پیوندشان به طور حاد رد شده بود بالاتر بود و با میزان آن در دهندگان افرادی که پیوندشان رد نشده بود تفاوت معناداری داشت. بحث و نتیجه گیری: سطح بالایی از سیتوکین ها در دهندگان مرگ مغزی قبل از پیوند وجود دارد که بالا بودن سطح il6 سرم با افزایش رد حاد پیوند کلیه در ارتباط است.